Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Αφιερωση

 Θυμάμαι μια μέρα - από 'κεινες που τις περνούσα μέσα στα όνειρα - είχα πλαγιάσει κάτω από μια συκιά. Σπουδαία δέντρα οι συκιές, λένε γι' αυτές ότι έχουν μαγικές ιδιότητες. 
Ο ίσκιος της μου είχε φανεί πολύτιμος, όπως κάθε ίσκιος κάθε πράγματος. Γι' αυτό αγαπούσα κάθε τι υλικό; γι' αυτό αγαπούσα και το σώμα σου, εδώ που τα λέμε. Κάλυμμα. Κάλυπτρο.

Η συκιά δεν ήταν μαγική. Εάν ήταν, πιστεύω θα έκανε λίγο παραπάνω σκιά και για 'σένα. Αλλά δεν υπήρχε καθόλου περίσσιος χώρος. Τον έπιανα όλο εγώ. Ήταν σκοτεινό μεσημέρι. Φοβόμουν πάρα πολύ το σκοτάδι, ειδικά σε εκείνο το όνειρο, γι' αυτό κιόλας είχα φάει τα πάντα τότε; με βοηθούσε να ηρεμώ.
Κι έτσι χοντρή που ήμουν, έπιανα όλον τον ίσκιο.
Κι έτσι φαγωμένη που ήμουν, δεν μπορούσα να μετακινηθώ ώστε να χωρέσεις κι εσύ.

Μία πορφυρή σταλίδα,
Μπορώ ακόμα να αναπαραστήσω στο μυαλό μου τον ήχο που έκανε όταν έπεσε πάνω στο μετωπό σου. Αστείος ήχος. Παράξενος ήχος. Ασυνήθιστος... ήχος.

~Κρακ.

Κρακ; Γιατί κρακ; Μια σταλίδα... Ασυνήθιστη σταλίδα.
Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, εκείνες οι μέρες, εκείνα τα όνειρα, ποτέ δεν έβγαλαν νόημα.
Ακόμα και τώρα, που βρίσκομαι απ' έξω τους...
Ακόμα και τώρα, δεν μπορώ να βγάλω νόημα.
Δεν μπορώ να αναπαραστήσω στο μυαλό μου κανένα ήχο τους.
Δεν μπορώ να φάω τίποτα.
Δεν μπορώ να φοβηθώ το σκοτάδι.
Δεν μπορώ να αγαπήσω τίποτα που μπορώ να αγγίξω.
Δεν μπορώ να θυμηθώ.
Δεν θυμάμαι.

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Αίγλη

Το τέλος και η αρχή συμπίπτουν ελαχίστως. 
Κοιτώντας από κάτω την επιφάνεια της θάλασσας,
μαθαίνεις πολλά περισσότερα απ' όσα ήλπιζες να δεις.
Έχω βρει τον επίγειο παράδεισο μου.
Ξεχνάω όμως το δρόμο.








Πάλι καλά είμαι εγώ εδώ να στον θυμίζω.



Αντίο και ξανά γεια.

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Aquatic tocar


Το μαγικό της άγγιμα πηγαίνει βαθιά στα πάθη σου, και τα εξαλοίφει, 
αφήνοντας την μοναδική επιθυμία να βυθιστείς στην απύθμενη έκταση της αίγλης της.
Χωρίς περίσσεια συναισθημάτων, βουτάς και χάνεσαι.
Η επιφάνεια παρομοιάζεται αυτόματα με το όριο του ονείρου, ενώ το νερό με την υπέρβασή του.



Σβήνει τις μνήμες της στεριάς, η θάλασσα.


Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Κόκκινη αυγή


Κι όταν πεθάνω, θέλω να πεθάνω χορεύοντας;
κι όχι αναπολώντας παρελθοντικές μέρες που χόρευα, με ένα μακάριο χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπο.

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Quiero Verte

Πόσο ποθώ την αλλαγή, αλλά εκείνη δεν έρχεται.
Και μέρες σαν και τούτη, νοσταλγώ ακόμα και καιρούς παλιούς, γεμισμένους από θλίψη, πληγές και μελαγχολικές σκέψεις. Ήταν κι αυτό καλύτερο, από το τίποτα.
Μέρες σαν και τούτη, όταν το κενό θεριεύει και η αγονιμότητα εδραιώνεται.

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Water Memory

Ταξίδεψα σε τόσα όμορφα μέρη με το νου,
αλλά η πραγματικότητα μου φάνηκε για μερικές στιγμές πιο όμορφη;
από κάθε σκέψη και φαντασίωση.