Direct(ion)

Είμαστε γεννημένοι σε ένα κόσμο βασισμένο σε δρομολόγια τρένων. Περιμένουμε το σωστό τρένο, μα εκείνο δεν έρχεται ποτέ στην ώρα του.Έτσι πολλές φορές συμβιβαζόμαστε με ένα που έρχεται πιο σύντομα, αλλά δεν μας βγάζει ακριβώς στον προορισμό που θέλουμε να φτάσουμε. Καταλήγουμε λοιπόν αποπρονασατολισμένοι, με μια άσχημη διαδρομή πίσω μας.

Βέβαια, αυτό δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Και αυτό, γιατί κάθε άνθρωπος ζει στον αποκλειστικά δικό του κόσμο. Εκείνος τον έχει χτίσει, από την στιγμή που έχει γεννηθεί εως τώρα, μέσα από ερεθίσματα, ιδεολογίες, απόψεις και γεγονότα. Αλλά δεν το συνειδητοποιούμε, ή τουλάχιστον δεν το παίρνουμε ως αληθινή θεωρία, βασισμένη στην λογική. Και αυτό γιατί δεν θέλουμε να αποδεχτούμε ότι είμαστε ουσιαστικά εντελώς μόνοι μας. Ο κόσμος μας, έχει ως μόνους κατοίκους εμάς. Οπότε δεν μπορεί κανείς να μας προσφέρει στ'αλήθεια βοήθεια. 

Αυτό που μας απομένει να κάνουμε, είναι να σταματήσουμε να τρέφουμε τα εγώ μας, και να κοιτάξουμε να μάθουμε να επιβιώσουμε, για όσο περισσότερο μπορέσουμε, ή για όσο τέλος πάντων είναι γραφτό...

Rainy days

Ψάχνω υποκατάστατό σου, αλλά δεν είναι ποτέ το ίδιο.

Αυτές οι βροχερές μέρες, με την μυρωδιά του νωπού χώματος στον αέρα,

μου θυμίζουν εκείνες τις παλιές χειμωνιάτικες μέρες.

Σ'αγαπάω.

...Till we meet again

Το ξέρω, δεν θα σε ξαναδώ ποτέ. Γιατί κάποια μέρα θα φύγεις.  Και δεν θα έχω κάνει τίποτα εως τότε. Θα δειλιάσω. Δεν θα βρω το κουράγιο, δεν θα μου δοθεί η αφορμή.Και δεν είμαι από τα άτομα που πρόκειται να πράξουν χωρίς προοπτικές, σε τέτοια θέματα. 


Όσο και να θέλω να με πάρεις μαζί σου, εσύ δεν θα μπορέσεις. Θα είσαι αλλού. Κάθε φορά που νιώθω την τόσο έντονη επιθυμία να βρεθώ κοντά σου, ένα άλλο κομμάτι του εαυτού μου δεν μ' αφήνει να έρθω. Μακάρι να ήξερα με σιγουριά ότι και 'συ ήθελες να 'μαι 'κει συνέχεια. Μακάρι να ήξερα πως θα τα άφηνες όλα για αυτό τον σκοπό. Και μακάρι όλα αυτά να πραγματοποιόντουσαν. Όμως, όχι.


Παρόλ 'αυτά, δεν πειράζει. Δεν πειράζει καθόλου, δηλαδή. Γιατί ακόμη κι αν όλα αυτά παραμείνουν στο μυαλό μου μέχρι το τέλος, ακόμη κι αν εσύ φύγεις, ακόμη κι αν όλα αλλάξουν... 


Ακόμη κι αν έρθουν έτσι τα πράγματα, το ''για πάντα'' και το ''ποτέ'' υπόσχονται πολλά μόλις ειπωθούν,που τελικά δεν ισχύουν τις περισσότερες φορές. Κι έτσι ξέρω, πως κι όταν φύγεις για πάντα, δεν σημαίνει πως δεν θα σε ξαναδώ ποτέ.

Goodbuy forever...

...Till we meet again... :)

Never-ending travel

Η ζωή μας η ίδια είναι ένα μεγάλο ταξίδι. Ξεκινάμε από το τίποτα, και φτάνουμε πάλι σε αυτό. Αλλά αυτό με έχει μεσολαβήσει, είναι κάτι τόσο ανεκτίμητο που κανένας δεν θέλησε ποτέ να το αντικαταστήσει με κάτι άλλο. Και όσοι πόθησαν τον θάνατο, πιστεύω ποτέ δεν μετάνιωσαν πραγματικά που τους δόθηκε αυτή η ευκαιρία να πάρουν την γεύση της ζωής.
   Μερικοί άνθρωποι την αντιμετωπίζουν ως κάτι δεδομένο βέβαια, δεν σκέφτονται ότι μπορεί σήμερα κιόλας να την χάσουν. Κι έτσι την χαραμίζουν, όλο παραπονιούνται, γκρινιάζουν, μελαγχολούν και καταθλίβονται χωρίς ουσιώδη λόγο, απλά το αφήνουν να τους πάρει από κάτω.
   Τι κι αν δεν έχουμε αποκτήσει ακόμα αυτό που έχουμε βρει, τι κι αν δεν έχουμε βρει ακόμα αυτό που αναζητάμε, τι κι αν δεν έχουμε αναζητήσει ακόμη κάτι... Αυτό υπάρχει, ή τουλάχιστον θα υπάρξει. Θα περάσουν από την ζωή μας τόσοι άνθρωποι με διαφορετικές προσωπικότητες, άλλοι απλοί, άλλοι πολύπλοκοι, μερικοί αισιόδοξοι, μερικοί μίζεροι, μερικοί μαλάκες, μερικοί γαμάτοι τύποι, κτλ. Το θέμα είναι ότι για να καταφέρουμε να προσελκύσουμε αυτούς που θέλουμε, πρέπει πρώτα να αποδεχτούμε την όποια κατάσταση του εαυτού μας, και αν δεν μπορέσουμε να την διαμορφώσουμε κοντά στο ιδανικό μας, να την αποδεχτούμε.

 
   Πρέπει -κι όταν λέω πρέπει, δεν εννοώ υποχρεωτικά- να μάθουμε να αγωνιζόμαστε για ότι θέλουμε και να εστιάζουμε στα πράγματα που στ' αλήθεια έχουν αξία. Να μην τα βάζουμε κάτω.
   Λάθη όλοι κάνουμε, όλοι παρεξηγούμε γεγονότα και όλοι πράττουμε διαφορετικά από ότι θα θέλαμε.Όμως είναι και αυτό ένα  κομμάτι της ζωής.
   Αν δεν αυτοαποκαλείστε ταξιδιώτες, καιρός να αρχίσετε να το κάνετε. Είμαστε όλοι ταξιδιώτες, περνάμε κάθε μέρα από τόσα μέρη, αντιμετωπίζουμε τόσες καταστάσεις, παρακολουθούμε τόσα γεγονότα, ακούμε τόσες πληροφορίες. Ο κόσμος μας ανήκει, και εμείς ανήκουμε στον κόσμο. Αυτή την σχέση αν συνειδητοποιούσαν οι περισσότεροι, θα τα έβλεπαν όλα με άλλο μάτι.

Καλό προσανατολισμό!

Happiness

Μερικές φορές  χαρά που νιώθω είναι σαν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Τόσο καιρό έχω να την νιώσω να γεμίζει την ψυχή μου, όπως το αίμα που κυλάει στο κορμί μου, που θέλω να συλλέξω την στιγμή και τα αισθήματα μου σε ένα μπουκάλι, να τα 'χω να μου υπενθυμίζουν ότι τέτοιες ώρες θα ξαναυπάρξουν πολλές! Να, σαν τώρα, που επιτέλους κατάφερα να διώξω αυτές τις αναθεματισμένες εμμονές απ' το κεφάλι μου, έστω για λίγο. Και δεν θέλω να μείνει ανεκμετάλλευτη, οπότε πάω να την χρησιμοποιήσω δημιουργικά! 

~Μία άσκοπη ανάρτηση για 'σας, πηγή ζωής για ΄μένα ;)

I love me everytime

Δεν είναι εντυπωσιακό το πόσο πολύ συνδέεται η αγάπη που τρέφουμε για τον εαυτό μας με αυτήν που τρέφουν οι άλλοι για μας; Κάθε πράξη που κάνουμε και αποδεικνύεται ωφέλιμη για μας - όχι με την έννοια του εγωισμού, αλλά την συναισθηματική ολοκλήρωση- μας ανεβάζει έστω και λίγο την αυτοεκτίμηση, έστω και προσωρινά. Και μετά, όλως τυχαίως(;), νιώθουμε μια αλληλεγγύη από τους γύρω μας, μία συμπόνια και συμπαράσταση. Και στην καλύτερη περίπτωση, αγάπη. Αγάπη να εισβάλλει στην ψυχή μας και να την κάνει να ξεχειλίζει από γαλήνη και συγκίνηση. Κι όμως, δεν είναι καθόλου συμπτωματικό αυτό. Όλα ξεκινούν από την αγάπη στον εαυτό μας, και τελειώνουν ακριβώς εκεί πάλι. 

    Έμαθα έτσι και 'γω, σιγά σιγά - ή μάλλον είμαι ακόμα στην φάση της εκμάθησης, για αυτό να είστε επιεικείς!- , να βλέπω την ομορφιά που διαθέτω. Δεν μιλάω για συγκεκριμένη ομορφιά, πνεύματος ή σώματος, αλλά την ολική ομορφιά που βλέπουν και οι άλλοι σε 'μένα σε τελική φάση. Αν και εσείς μπορεί να μην την βλέπετε; ούτε καν να την διακρίνετε! Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία βέβαια, γιατί ορισμένοι την παραδέχονται μάλιστα, και το χαίρομαι πραγματικά! Ακόμα και ένα άσχημο περιτύλιγμα παραβλέπεται, ή μπορεί ακόμη κάποιος να αναιρέσει την ασχήμια του, όταν ανακαλύψει το εσωτερικό περιεχόμενό του. Και τότε και αυτό αποκτά μία κάποια γοητεία, έως και τεράστια! Αγάπη, αγάπη και πάλι αγάπη, κατά την γνώμη μου, είναι το μυστικό της ευτυχίας!

Love(?) will tear us apart

 Είναι τελικά σωστό να νιώθουμε τόσο έντονα συναισθήματα για κάποιον; Να στηρίζουμε την διάθεσή μας πάνω στην αντιμετώπιση του σε εμάς; Αν ναι, τότε γιατί με μια τόσο δα ένδειξη αδιαφορίας ή αδιαθεσίας του καταστρέφεται η αυτοπεποίθηση μας και τα πιστεύω που χτίσαμε μέσα από αυτήν; Είναι υγιές αυτό; Ίσως ναι, αν στηρίζονται οι ελπίδες μας σε λογικές βάσεις, και τα συναισθήματα είναι εφικτό να είναι αμοιβαία και να εκδηλώνονται ελεύθερα... Εγώ όμως γιατί συνέχεια αναζητώ το ανέφικτο;

Humen and the Time.

Ταξιδιώτες του χρόνου. Αυτό έχουμε απογίνει όλοι. Ζούμε με την όμορφη ανάμνηση παλιότερων όμορφων και ξέχνιαστων μερών, προσπαθούμε να γεμίσουμε τον χρόνο μας στο παρόν που βιώνουμε, για να μην μείνουμε μόνοι, εμείς, ο εαυτός μας και οι σκέψεις μας. Και τέλος, ελπίζουμε, ω, πόσα ελπίζουμε για το μέλλον. Ελπίδες που δυστυχώς πολλές φορές παραμένουν ανεκπλήρωτες...

Helpless

Και τι δεν θα δίναμε, και ΄συ και ΄γω, για να απαλλαγούμε από αυτές τις σκέψεις που μας περιτριγυρίζουν διαρκώς, καθ΄΄ολη την διάρκεια της μέρας, και η μόνη λύση που βρίσκουμε για να τις σταματήσουμε είναι να πέφτουμε σε έναν ληθαργικό, αναστατωμένο ύπνο. 

Βρες μου μια άλλη πρόταση, βρες μου το κατάλληλο άτομο, και εγώ στο ορκίζομαι, δεν θα θέλω να ξανακλείσω τα μάτια μου ποτέ. Βρες μου το άτομο που αναζητώ. Ή καθοδήγησε το σε εμένα. 

Είμαι ανήμπορη.

Fill the _ _ _

Αυτό το κενό που κόβει στην μέση την υλοποίηση της ολοκληρωτικής ευτυχίας;

αυτό το κενό προέρχεται από την έλλειψη ενός ατόμου που παρόλο τις απίστευτες δυνατότητες του να αποκτήσει και να αγαπήσει άτομα πολύ ανωτέρου κλάσης, ενός ατόμου που παρόλο την μπόλικη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση που έχει αποκτήσει, ενός ατόμου εμπλουτισμένου με την σωστή αναλογία ευγένειας, σεβασμού, δημιουργικότητας και διαφόρων άλλων χαρακτηριστικών, διαλέγει να εστιάσει όλη του την προσοχή και το ενδιαφέρον του πάνω σου. Αφήνεται να του δείξεις τι αξίζεις, γνωρίζοντας το ρίσκο. Επιλέγει να κάνει το ταξίδι μαζί σου, να σε νιώσει, να πονέσει μαζί σου, να χαρεί κοντά σου, και να δακρύσει πλάι σου. 

*Gap

Αγάπησε

Σταμάτα την δήθεν αυτοκριτική, καιρός να δείξεις λίγο αγάπη προς τον εαυτό σου.

Σταμάτα την γκρίνια για τα ελαττώματα σου, καιρός να δείξεις λίγο αγάπη προς τον εαυτό σου.

Σταμάτα να πληγώνεις σώμα και ψυχή, καιρός να δείξεις λίγο αγάπη προς τον εαυτό σου.

Dancing with myself

Καιρός να δείξεις λίγο αγάπη προς τον γύρω κόσμο σου, ξεκινώντας να αγαπάς τον εαυτό σου.

Θα ανατέλλω

Απ'τις στάχτες μου θα αναγιεννέμαι, σα το μυθικό πουλί.

Θα μαζεύω τα κομμάτια μου, και θα ψάχνω τρόπο να τα βάλω ξανά στη σωστή τους, αρχική, θέση.

Κι όταν εσύ νομίζεις πως θα με έχεις αποτελειώσει, θα ανατέλλω.

Πότε, όμως;

Πότε;