Θέλω να μ' αγκαλιάσεις, όπως τότε, και σου υπόσχομαι, όλες οι πληγές μου θα κλείσουν μονομιάς, ακόμα και 'κείνες, εκείνες οι βαθιές που δεν κατάφερε κανένα φάρμακο να επουλώσει.
Κάπου κάπου μελαγχολώ που ποτέ δε θα μπορέσω να δω όλο τον κόσμο,όμως μετά ξεπηδάει η ανάμνηση αυτής της αγκαλιάς που λες κι απορώ πώς γίνεται μέσα της να χωράει όλος ο κόσμος μου.
αυτό ακριβώς
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο απλά κι αδύνατα
Κάπου κάπου μελαγχολώ που ποτέ δε θα μπορέσω να δω όλο τον κόσμο,όμως μετά ξεπηδάει η ανάμνηση αυτής της αγκαλιάς που λες κι απορώ πώς γίνεται μέσα της να χωράει όλος ο κόσμος μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάει όμως κι αυτή... Και η αναμνησή της, αλήθεια, δεν αρκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφή